Acute blinde darm ontsteking
Door: Rianne
Blijf op de hoogte en volg Rianne
16 Januari 2014 | Qatar, Doha
Lieve allemaal,
het leek mij, na alles wat er gebeurd is de afgelopen dagen, wel een goed momentje om eens even een verslagje te plaatsen. Waarschijnlijk is iedereen toch wel nieuwsgierig wat er gebeurd is, en ik merk zelf dat ik sommige dingen wel tegen de ene persoon en niet tegen de andere persoon vertel. Dus... Ga er maar eens goed voor zitten want het is tijd voor een nieuwe aflevering van "Rianne in Doha: Het avontuur van de blinde darm"
Het begon allemaal afgelopen zaterdag, toen Rianne last kreeg van buikpijn. Nouja ik trok me er niet zo veel van aan en ging gewoon verder met werken, want zoals mama mij geleerd heeft: "Gaat vast wel weer over". Zondag, m'n vrije dag, was het nog niet over. Het werd zelfs erger, totdat ik maandag er toch best wel ziek van was.
MAANDAG.
Na wat twijfels ben ik toch maar naar stage gegaan om 6:00 's ochtends, want "Wie weet gaat het wel over". Na een uurtje zat ik weer terug in de bus haha, naar huis gestuurd door m'n supervisor. Hij zei: "Rianne you are sick, go to bed!"
Later die dag zijn Jeff en ik toch maar even naar het ziekenhuis gegaan voor een check-up. Het ziekenhuis waar mijn hotel mee werkt, daar had ik niet zulke beste verhalen over gehoord, en lang leve de verzekering dus we gingen naar Doha Clinic, een beter prive ziekenhuis. Na laaaange wacht tijden, betalen, bloedprikken, verkeerde dokter, nog langer wachten, meer onderzoeken, meer betalen, weer bloedprikken en weer wachten, kwam dan eindelijk het nieuws: Ik werd diezelfde avond nog geopereerd.
Op het moment dat we dat hoorden, waren we al 6 uur in het ziekenhuis. Ik had pijn, was al helemaal moe door de lange dag, en dan hoor je ook nog eens dat je voorlopig nog niet naar huis gaat. Ik kon wel janken. Dat heb ik dan ook fijn eventjes gedaan.
Het thuisfront schrok natuurlijk ook. Sorry mam, ik zal nooit meer opbellen als ik 6000 km verderop zit met het bericht "Mam, ik ben in het ziekenhuis, ik krijg zo een blinde darm operatie!" Scheelt dat dat ook niet meer kan, want heb geen blinde darm meer :p
Maandag avond om half 11 ging ik richting de operatie kamer, en anderhalf uur later was het klaar. Tijdens mijn operatie is mijn kamergenoot Fabiola nog langs geweest om wat spullen te brengen, lief! Die nacht heb ik, dankzij de nog na-werkende narcose, heerlijk kunnen slapen. Ik had een nette 2 persoons kamer, maar het bed naast me was gelukkig leeg. Jeffrey mocht blijven slapen.
DINSDAG.
De volgende ochtend om 6:00 's ochtends kwam de zuster. Ik mocht water drinken, eindelijk!! Echt waar mensen, drink eens 12 uur niks en daarna een paar slokken water. Lekker joh!!
Die dag had ik veel pijn. Het voelde alsof iemand mijn hele buik binnenstebuiten had gehaald. Jeff had gelukkig vrij kunnen krijgen, dus was de hele dag nog bij me. Later die ochtend kwam de arts en hij vertelde dat ze niet alleen mijn blinde darm hebben verwijderd, maar nog iets hebben gevonden. Op de een of andere manier zat mijn dunne darm in een rare houding aan mijn buikwand vast, en dat hebben ze los gemaakt. Dat was dus ook een van de redenen dat ik zo veel pijn had. Maaarr gelukkig kwam de zuster af en toe langs en deed een cocktailtje aan m'n infuus, waardoor de pijn minder werd.
Om 12 uur mocht ik weer eten en 's avonds kwamen er nog wat vrienden langs. Toen nog even met m'n ouders geskyped en toen was ik ook alweer helemaal k.a.p.o.t.
Eventjes dachten we onze nachtrust wel te kunnen vergeten, toen er een baby'tje bij me op de kamer werd geplaatst die aan een stuk door bleef krijsen. Of ze zelf zijn vertrokken of de zusters erachter kwamen dat het niet zo'n geschikte combi was, weten we niet, maar gelukkig gingen ze weg =)
WOENSDAG.
Na een slechte nacht, kwam er 's ochtends goed nieuws: Ik kreeg waterproof pleisters zodat ik kon douchen, en... ik mocht naar huis!
Het gaat nu elke dag een beetje beter, minder pijn en meer energie. De operatie is erg netjes gedaan, ik heb 3 kleine sneetjes in m'n buik dus geen grote littekens later! =D
Allemaal bedankt voor de lieve berictjes via what's app en facebook, doet me goed! Ik mag tot de 23e nog niet werken, dus nu heb ik eindelijk eens de tijd om weer eens wat foto's te plaatsen! Coming soon =)
het leek mij, na alles wat er gebeurd is de afgelopen dagen, wel een goed momentje om eens even een verslagje te plaatsen. Waarschijnlijk is iedereen toch wel nieuwsgierig wat er gebeurd is, en ik merk zelf dat ik sommige dingen wel tegen de ene persoon en niet tegen de andere persoon vertel. Dus... Ga er maar eens goed voor zitten want het is tijd voor een nieuwe aflevering van "Rianne in Doha: Het avontuur van de blinde darm"
Het begon allemaal afgelopen zaterdag, toen Rianne last kreeg van buikpijn. Nouja ik trok me er niet zo veel van aan en ging gewoon verder met werken, want zoals mama mij geleerd heeft: "Gaat vast wel weer over". Zondag, m'n vrije dag, was het nog niet over. Het werd zelfs erger, totdat ik maandag er toch best wel ziek van was.
MAANDAG.
Na wat twijfels ben ik toch maar naar stage gegaan om 6:00 's ochtends, want "Wie weet gaat het wel over". Na een uurtje zat ik weer terug in de bus haha, naar huis gestuurd door m'n supervisor. Hij zei: "Rianne you are sick, go to bed!"
Later die dag zijn Jeff en ik toch maar even naar het ziekenhuis gegaan voor een check-up. Het ziekenhuis waar mijn hotel mee werkt, daar had ik niet zulke beste verhalen over gehoord, en lang leve de verzekering dus we gingen naar Doha Clinic, een beter prive ziekenhuis. Na laaaange wacht tijden, betalen, bloedprikken, verkeerde dokter, nog langer wachten, meer onderzoeken, meer betalen, weer bloedprikken en weer wachten, kwam dan eindelijk het nieuws: Ik werd diezelfde avond nog geopereerd.
Op het moment dat we dat hoorden, waren we al 6 uur in het ziekenhuis. Ik had pijn, was al helemaal moe door de lange dag, en dan hoor je ook nog eens dat je voorlopig nog niet naar huis gaat. Ik kon wel janken. Dat heb ik dan ook fijn eventjes gedaan.
Het thuisfront schrok natuurlijk ook. Sorry mam, ik zal nooit meer opbellen als ik 6000 km verderop zit met het bericht "Mam, ik ben in het ziekenhuis, ik krijg zo een blinde darm operatie!" Scheelt dat dat ook niet meer kan, want heb geen blinde darm meer :p
Maandag avond om half 11 ging ik richting de operatie kamer, en anderhalf uur later was het klaar. Tijdens mijn operatie is mijn kamergenoot Fabiola nog langs geweest om wat spullen te brengen, lief! Die nacht heb ik, dankzij de nog na-werkende narcose, heerlijk kunnen slapen. Ik had een nette 2 persoons kamer, maar het bed naast me was gelukkig leeg. Jeffrey mocht blijven slapen.
DINSDAG.
De volgende ochtend om 6:00 's ochtends kwam de zuster. Ik mocht water drinken, eindelijk!! Echt waar mensen, drink eens 12 uur niks en daarna een paar slokken water. Lekker joh!!
Die dag had ik veel pijn. Het voelde alsof iemand mijn hele buik binnenstebuiten had gehaald. Jeff had gelukkig vrij kunnen krijgen, dus was de hele dag nog bij me. Later die ochtend kwam de arts en hij vertelde dat ze niet alleen mijn blinde darm hebben verwijderd, maar nog iets hebben gevonden. Op de een of andere manier zat mijn dunne darm in een rare houding aan mijn buikwand vast, en dat hebben ze los gemaakt. Dat was dus ook een van de redenen dat ik zo veel pijn had. Maaarr gelukkig kwam de zuster af en toe langs en deed een cocktailtje aan m'n infuus, waardoor de pijn minder werd.
Om 12 uur mocht ik weer eten en 's avonds kwamen er nog wat vrienden langs. Toen nog even met m'n ouders geskyped en toen was ik ook alweer helemaal k.a.p.o.t.
Eventjes dachten we onze nachtrust wel te kunnen vergeten, toen er een baby'tje bij me op de kamer werd geplaatst die aan een stuk door bleef krijsen. Of ze zelf zijn vertrokken of de zusters erachter kwamen dat het niet zo'n geschikte combi was, weten we niet, maar gelukkig gingen ze weg =)
WOENSDAG.
Na een slechte nacht, kwam er 's ochtends goed nieuws: Ik kreeg waterproof pleisters zodat ik kon douchen, en... ik mocht naar huis!
Het gaat nu elke dag een beetje beter, minder pijn en meer energie. De operatie is erg netjes gedaan, ik heb 3 kleine sneetjes in m'n buik dus geen grote littekens later! =D
Allemaal bedankt voor de lieve berictjes via what's app en facebook, doet me goed! Ik mag tot de 23e nog niet werken, dus nu heb ik eindelijk eens de tijd om weer eens wat foto's te plaatsen! Coming soon =)
-
16 Januari 2014 - 19:20
Bregje:
Fijn om nu het hele verhaal eens te lezen! Doe het rustig aan en heel veel beterschap! -
16 Januari 2014 - 19:23
Je Allerliefste Zusje:
Haha fantastisch hoe je van dit nare feit een ontzettend blij en leuk verhaal kan maken! Fijn dat Jeffrey erbij was en dat je nu thuis bent :) Beterschap en stay positive! Hele dikke kus!! -
16 Januari 2014 - 19:33
Ineke Visscher:
Hoi meisje,
Wat een belevenis en wat een ellende heb je gehad deze week,(had al ff geappt met Jeffrey van de week) maar je blinde vinkje is eruit en je dunne darm heeft weer de vrijheid
Nu nog ff bijtanken en de tijd nemen om te herstellen en dan gaat het weer helemaal goed komen
Dikkek knuf van ons, ook voor Jeffrey
Xxxx -
16 Januari 2014 - 20:18
Jan En Aleid:
Hallo Rianne,
Nou dat is even pech, maar gelukkig ben je er vlot en goed doorgekomen. Ik hoop dat het herstel ook voorspoedig mag gaan en je er even lekker van kunt genieten. Je hebt immers vrij! Nou Rianne veel beterschap en veel plezier verder.
liefs Aleid -
16 Januari 2014 - 22:37
Wiltjer:
Hey daar, wat een toestand, wel fijn dat je na die lange dag toch geholpen bent. Je hebt ons dus wel laten schrikken maar we gaan er maar van uit dat je dat niet expres hebt gedaan! (toch?)
Volgende keer met kerst heb je dus wel een prachtig verhaal voor ons:-P
Rustig aan en neem je rust...ik weet het past niet echt bij je maar toch....
Oja als ik het goed heb met het tijd verschil ben je daar nu al jarig maar hier nog niet....dusss Happy birthday en 3 dikke hollandse smakkerts van ons allemaal -
17 Januari 2014 - 09:19
Margreet:
Wat ben jij spartaans grootgebracht, zeg! Vreselijk!!!!
Leuk verslag en nu even bijtanken, zodat je straks weer helemaal fit bent.
Heel veeel liefs, papa en mama.
-
23 Januari 2014 - 08:31
Dea:
Hoi Rianne,
gelukkig dat je al weer zo opknapt.
Zal wel een hele toestand geweest zijn.
Toch ook wel fijn dat jeffrey bij je in de buurt was.
Rust nog lekker uit en geniet van je vrije dagen.
Ik wens je verder nog heel veel plezier en beterschap natuurlijk.
Groetjes uit Barlo,ook voor jeffrey.
Dikke x Dea
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
